Furðulegt samtal

Mamman: Bíddu, hvernig náðirðu að vera svona fljót heim úr skólanum?

Unglingurinn: Ég var skutluð.

Mamman: (smá fliss) ...! Varstu skutluð?

Unglingurinn: Æi, nei, þúst, það var skutlað mér.

 Kokmælt

 

Aumingjaskapur

Þoli ekki að sitja hérna og vita ekkert í minn haus.
Líður einhvern veginn en get alls ekki sagt hvernig mér líður.
Vildi helst að einhver annar segði mér það og hvað ég eigi að gera í því.
Finnst alltof erfitt að skoða það sjálf.
Er samt alveg í kremju inní mér en hef ekki kvendóm í mér að setjast niður og skoða kremjuna.
Og kremst því bara meira og meira.
Bara ósjálfstæði og aumingjaskapur!
Fussum svei og ojbara!

Helvítisdjöfulsinsandskotansfokkingsdjöfulsógeðshelvítishelvítisdrullufokkingsógeð

Úff hvað þetta var gott, afsakið orðbragðið.
Kokmælt

Smátuð (ljóð)

Það fer
alveg ósegjanlega
í taugarnar
á mér:
Að hann
skuli ALLTAF
forða sér.
Stendur
horfir í kringum sig
(á draslið)
klórar sér í hausnum
og stynur.

Fer

sest í sófann

 hringir í vin.

Ég sit ein eftir

(í draslinu).

Takk fyrir
Nefmælt

Tvær hliðar ellinnar

Ég er bara sátt þegar ég lít í spegilinn. Get alveg horft á mig á undirfötunum, meira að segja á Evuklæðunum. Ég er ekki feit, ég er ekki mjó. Ég hef aldrei verið með mitti, ég er með lítil brjóst, ég er ekki í líkamsrækt og því ekki í formi. Samt er ég bara drullusátt.

Grunar að ég sé farin að beina þessari óvild í einhverja aðra átt - ég er nefnilega orðin svo forhert. Grenja alveg yfir fallegum myndum og hjartnæmum börnum, en tónlistarmenn sem mér fannst áður ágætir eru að drepa mig úr ógleði núna. Björgvin Halldórsson er þar fremstur í flokki, finnst hann ógeðslegur rjómasúkkulaðimarengsvæmniskall. Svo það sem kom á óvart. Ég þoli ekki lengur vælið í Ellen Kristjánsdóttur.

Þetta að vera sátt við spegilmyndina vegur samt þyngra, skítt með Bó og Ellen - Það er GOTT að eldast.

Kveðja
Nefmælt Kroppur

Má ég þá...

.. heldur biðja um tröllkallinn minn en atriði úr amerískri bíómynd. Anytime.

kveðja
Nefmælt

Fyrrum herra Ísland endurheimtir ástina

Hugsanalestur - eða ekki

Sumt finnst mér að hinn helmingurinn eigi að gera án þess að ég biðji hann um það.
Hann segir að ég fari fram á að hann lesi hugsanir.

Það þarf ALLTAF að gera ákveðin verk á heimilinu, það breytist ekki og mun líklega aldrei breytast. Samt þarf ég að biðja um aðstoð.
Ég ætlast ekki til að hann lesi það úr huga mínum, bara að hann líti í kringum sig.

Þegar við erum að spjalla við matarborðið þá langar mig oftast að halda spjallinu áfram án þess að þurfa að biðja hann um að kveikja ekki á fréttunum í miðju spjalli.
Ég ætlast ekki til að hann lesi það úr huga mínum, bara að hann langi líka til að spjalla við mig.

Annað af sama meiði - stundum langar mig til að sjá sjálfri mér bregða fyrir þegar við skoðum fjölskyldumyndir, án þess að þurfa stanslaust að biðja einhvern um að taka myndir af mér.
Ég ætlast ekki heldur til að hann lesi það úr huga mínum, bara að hann langi stundum til að smella mynd af gömlunni (mér).

Kokmælt

Óveður í aðsigi.. stillan á undan storminum?

Það hlýtur að vera eitthvað hræðilegt að fara að gerast. Það er ekki heilbrigt hvað ég er róleg og afslöppuð og sæl og hamingjusöm. Prófin að hellast yfir og desembermánuður í öllu sínu veldi í kjölfarið. Unglingavandamálið í hámarki og óþekktin í smábörnunum yfirgengileg. Tröllkallin að mestu fastur í sínum eigin hugarheimi þar sem ekki komast að hversdagslegir hlutir eins og uppvask, tiltekt og skúringar.
Kannski er ég að breytast í hugsuð. Sem svífur létt yfir öllum vandamálunum og tekur á þeim í réttri röð af stóískri ró.Held mig við þá skýringu þar til næsta geðveikiskast hellist yfir. 

kveðja
Nefmælt

Aumingjans aumingjans ég

Þegar ég var ólétt í fyrsta sinn, fékk ég að heyra marga hryllingsöguna af erfiðum fæðingum. Jafnt frá vinkonum, frænkum og ókunnugum.
En ég tók það ekki til mín því að það átti ekki eftir að henda mig.

Þegar ég keyri bílinn minn og heyri í útvarpinu fréttir af umferðarslysum, þá verður mér illt í hjartanu.
En ég tek það ekki til mín af því að það á ekki eftir að henda mig.

Þegar ég sit í notalega eldhúsinu mínu og sé fréttir af skógareldum og hvirfilbyljum úti í heimi, tárast ég af samúð.
En ég veit að það á ekki eftir að koma fyrir mig af því að ég bý á litla verndaða Íslandi.

Unglingavandamál eru mikið í umræðunni, unglingadrykkja, krakkar sem flosna upp úr námi, hafa ekkert markmið annað en að hanga á mæspeis og emmessenn og með vinunum.
OG ÉG ER AKKÚRAT FOKKINGS AÐ LENDA Í ÞVÍ NÚNA MEÐ LITLA DUGLEGA BARNIÐ MITT OG ER EKKI AÐ MEIKA AÐ STANDA Í EINHVERJU RUGLI!!!

Leiðinlegasta spurning í heimi

er tvímælalaust þessi:

Hvað er í matinn?

Ég fæ að heyra hana lágmark fjórum sinnum á hverjum virkum degi.
Og líklega svona átta sinnum á frídögum.
Stundum er reyndar smá fjölbreytni, sérstaklega um helgar. Þá fæ ég að heyra:

Hvað er í hádegismatinn?
Hvað er í drekkutíma?
Hvað er í kvöldmatinn?

Og stundum bætist við:

Er eitthvað í eftirmat?

Þau lærðu, sem betur fer, mjög fljótt að það borgaði sig ekki að segja "Ohhhh, er fiskur/kjötbollur/súpa/kjúklingur".

En mikið helv... getur þetta verið þreytandi spurning

Kokmælt

Tips for husbands

DANGEROUS: What's for dinner?
SAFER: Can I help you with dinner?
SAFEST: Where would you like to go for dinner?

DANGEROUS: Are you wearing THAT?
SAFER: Gee, you look good in brown.
SAFEST: Wow! Look at you!

DANGEROUS: What are you so worked up about?
SAFER: Could we be overreacting?
SAFEST: Here's fifty dollars.

DANGEROUS: Should you be eating that?
SAFER: You know, there are a lot of apples left.
SAFEST: Can I get you a glass of wine with that?

DANGEROUS: What did you DO all day?
SAFER: I hope you didn't overdo today.
SAFEST: I've always loved you in that robe.